در سال‌های اخیر با توجه به این که منابع انرژی تجدید ناپذیر رو به اتمام است منابع تجدیدپذیر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
در سال ۲۰۰۶ حدود ۱۸٪ از انرژی مصرفی جهانی از راه انرژی‌های تجدید پذیر به دست آمد.
سهم زیست‌توده به طور سنتی حدود ۱۳٪، که بیشتر جهت حرارت دهی و انرژی آبی ۳٪ بود. ۲/۴٪ باقی‌مانده شامل نیروگاه های آبی کوچک، زیست توده مدرن، انرژی بادی، انرژی خورشیدی، انرژی زمین‌گرمایی و سوخت های زیستی می‌باشد.
که به سرعت در حال گسترش هستند.
استفاده از انرژی بادی با رشدی سالانه حدود ۳۰٪ با ظرفیت نصب شده ۱۵۷۹۰۰ مگاوات در سال ۲۰۰۹، به صورت وسیعی در اروپا، آسیا و ایالات متحده به چشم می‌خورد.
درپایان سال ۲۰۰۹ میلادی مجموع انرژی تولیدی به وسیله فتوولتاییک به بیش از ۲۱۰۰۰ مگاوات رسید.
ایستگاه‌های انرژی گرما-خورشیدی در آمریکا و اسپانیا مشغول به کار می‌باشند.
که بزرگترین آنها با ظرفیت ۳۵۴ مگاوات در بیابان موهاوی در حال کار است.
بیشترین پروژه‌ها و محصولات انرژی‌های تجدیدپذیر در مقیاس بزرگ موجود می‌باشند.
هرچند که می‌توان در مقیاس‌های کوچک (نیروگاه کوچک خارج مدار یا نیروگاه کوچک مدار بسته) هم استفاده کرد.
به این دلیل که منابع انرژی‌های تجدیدپذیر در تمام نقاط کره زمین در دسترس می‌باشند.
در حواشی و در جاهای دور افتاده، نقش انرژی‌های تجدیدپذیر به‌خوبی نمایان می‌شود.
در حالی که منابع سوخت‌های فسیلی (نفت، گاز، و زغال‌سنگ) فقط در کشورهای خاصی یافت می‌شود.
نمودار زیر نشان دهنده ی استفاده از منابع انرژی در سال ۲۰۱۷ در امریکا می باشد.
اگر به نمودار دقت شود، سهم نفت ۳۷ درصد، سهم گاز ۲۹درصد، سهم زغال سنگ ۱۴درصد، انواع انرژی های تجدید پذیر ۱۱درصد و برق حاصل از انرژی هسته ای ۹درصد است.
