1زولتان كوداي:

در بينابين سالهاي كه دالكروز و اف متُدهاي خود را به جهان ارائه مي­كردند.

زولتان كوداي، اهل مجارستان به خاطر ضعف آموزش موسيقي در كشورش، به تدوين روشي براي بالا بردن سطح آموزش موسيقي دست زد.

و در سال 1906 دست به كار تحقيق و انتشار آوازهاي مجاري شده و معتقد بود براي اينكه بخواهيم يك موسيقي­دان را تربيت كنيم بهترين راه انتقال ميراث موسيقيايي هر كشور به كودكانش خواهد بود.

در روش كوداي نيز خواندن به عنوان بهترين بيان طبيعي موسيقي اهميت فراوان دارد.

و از آنجا كه آوازها و ترانه­هاي محلي را وسيله مطلوبي براي خلاقيت و ارتباط موسيقي و زبان مردم مي­دانست، در متد خود از ترانه­هاي محلي استفاده مي­كرد.

كوداي سواد موسيقي را در سه جنبه ی خواندن، نوشتن و تفكّر موسيقي رشد مي­داد.

و به همين دليل سنين سه تا پنج سالگي را از لحاظ تربيت موسيقي نسبت به سنين ديگر ترجيح مي­داد.

او اعتقاد داشت تمرين جدي و شركت در كار گروهي و اجراي موسيقي، سطح دانش كودك را در بقيه عرصه­ها بالا مي­برد.

به همين علت، نه تنها فرهنگ پايه ريزي مي­شود، بلكه بر توانايي­هاي جسمي و ذهني كودك به سازنده­ترين و مفيدترين شكل اهميت داده مي­شود.

شي ني چي سوزوكي:

او ويولونيست، معلم، و فيلسوف انسان دوست ژاپني است.

او فعاليت­هاي بسيار چشمگير و موفقيت آميزي در زمينه ی آموزش موسيقي به كودكان داشته است.

او در سال (1921) ژاپن را ترك كرد و به نقاط گوناگون دنيا سفر كرد.

او بالاخره تصميم گرفت در آلمان بماند و به تحصيلات موسيقي ادامه دهد.

به همين منظور، ابتدا از انجمن­هاي گوناگون موسيقي در «برلين» ديدار كرد.

تا استادي براي خود برگزيند. سوزوكي در چهارچوب آموزش­هاي «كلينگر» جنبه­هاي تكنيكي نواختن ويولون و بيان هنري موسيقي را آموخت و سال­ها بعد، به دليل بيماري سخت مادرش دوباره به ژاپن برگشت.

او در دانشگاه­هاي «توكيو» و جاهاي ديگر به تدريس ويولون پرداخت.

در اين زمان بود كه به تعليم و تربيت كودكان خردسال علاقه­ مند شد.

روش او براساس اين اعتقاد بود كه توانايي موسيقيايي، استعدادي ذاتي نيست.

بلكه قابليتي است كه مي­توان آن را پرورش داد. او آموزش موسيقي را همانند آموختن زبان مادري مي­دانست.

و معتقد بود كودكان در اثر شنيدن مكرر لغات گوناگون به وسيله مادران «اَدا» مي­شود.

سوزوكي به آموزش ذهني اعتقادي نداشت و آموزش شفاهي را مؤثر مي­دانست.

يكي از ويژگي­هاي روش «سوزوكي»، آغاز زود هنگام آموزش است.

سوزوكي پيشنهاد كرد كه آموزش رسمي اغلب از سه يا چهار سالگي صورت پذيرد.

و معتقد بود سال­هاي اوليه عمر در رشد و تكامل فرايندهاي ذهني و هماهنگي عضلاني كودكان خردسال بسيار مهم است.

ديگر ويژگي روش «سوزوكي»، نقش والدين در آموزش كودكان است.

والدين در اين روش، مؤثرترين نقش را به عنوان مربي ايفا مي­كنند.

در حقيقت آموزش را متكي به سه محور (معلم، كودك و والدين) مي­داند.

در روش او نيازي نيست که اولا اولیا حتماً موسيقيدان باشند، بلكه به آنها قدم به قدم آموزش داده مي شود،

تا به كودك در منزل كمك كنند.

جنبة ديگر روش «سوزوكي»، به تأخير انداختن نت خواني و آشنايي با شكل­هاي اصلي موسيقي است.

و تا زماني كه مهارت­هاي شنيداري و تكنيك سازي كودكان كاملاً تثبيت نشده باشد، اين عمل به تأخير مي­افتد.

بدين ترتيب روش «سوزوكي» مي­تواند يكي از بهترين روش­هاي آموزش موسيقي به كودكان باشد. شيوه ­اي كه تا حدودي به آموزش موسيقي سنتي در ايران شبيه است.