وقتی از روز کارگر صحبت به میان می آید خواسته یا ناخواسته کارگرانی در نظر می آیند که توسط کارفرما بیمه شده اند.
و در حوزه ی کاری خود از جمله صنعت، کشاورزی یا ساختمانی مشغول به کار هستند.
چه بسا کارگرانی که در گذشته برای کسب لقمه حلال روزها را با منت، بر سر سفره ی خانان و اربابان به شب می رساندند.
و چه کارگرانی که اکنون با تکیه به علم، سواد، دانش و تجربه خود در مجتمع ها و حوزه های کارگری دیگر مشغول هستند.
این کارگران همه قابل تقدیرند .
اما زمانی که یک عده سودجو با واردات و راندخواری می خواهند چرخه اقتصاد و تولید را متوقف کنند، آیا باز هم می توان از حمایت کالای ایرانی و رونق تولید حرف زد ؟
سودجویانی که فقط و فقط به فکر پر کردن جیب خود هستند و برایشان خالی بودن دست و جیب کارگر ایرانی هیچ اهمیتی ندارد.
در چرخه تولید خودرو به وضوح شاهد و ناظر این قبیل دسیسه ها هستیم وهمین بیخ گوشمان، مجتمع صنعتی شهر خودمان هم، جامعه کارگری از این لطف بی نصیب نیستند.
و چه بسا با وارداتی که صورت می گیرد، دل و دماغ که هیچ، هیچ میلی به کار برای کارگر ایرانی باقی نمی ماند .
با امید به این که امسال«سال رونق تولید» نام گرفته هیچ کارگری شرمنده خانواده ی خود نباشد.
