پیانو به عنوان مادر سازها و کامل‌ترین ساز شناخته می‌شود.
علت نسبت دادن این لقب به این ساز آن است که پیانو قادر است محدوده ی بسیار گسترده‌ای از اصوات را تولید کند.
در حالی که سایر سازهای اصیل موسیقی تنها بخشی از این محدوده ی صدا را تولید می‌کنند.
پیانو در شکل فعلی‌اش بیش از هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانس‌هایی حدود ۲۰ تا ۵۰۰۰ هرتز است.
پیانو توسط فردی به نام بارتولومئو کریستوفوری در سال ۱۷۰۹ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع شد.
تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود.
که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربه ی وارد شده بر کلید ، مقداری ثابت بود.
اما در پیانو نوازنده قادر بود با ضربات ملایم به کلیدها صدایی نرم‌تر ایجاد کند.
یا با ضربات محکم‌تر صدایی درشت‌تر تولید کند، همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار گیرد.
از نوازندگان پیانو در ایران می توان به جواد معروفی، آندرانیک آساطوریان، انوشیروان روحانی، هومن خلعتبری، کارن همایون فر و… اشاره کرد.
